“จงทูลเรา และเราจะตอบเจ้า และจะสำแดงสิ่งที่ใหญ่ยิ่งและที่มีอำนาจใหญ่โต ซึ่งเจ้าไม่รู้นั้นให้แก่เจ้า” (พระธรรมเยเรมีย์ 33:3)

 

​

บทที่ 1

 พระเจ้าทรงตรัสกับฉันผ่านทางพระคัมภีร์

 

หัวข้อเรื่อง : วิธีการสื่อสารของพระเจ้า

 

คำศัพท์ : พระคัมภีร์ หลักคำสอน อพยพ อิสราเอล ชาวยิว โมเสส ภูเขาซีนาย

พันธสัญญาเดิม พันธสัญญาใหม่ พระวจนะของพระเจ้า / พระคำของพระเจ้า

 

ข้อพระคัมภีร์ :  “พระคัมภีร์ ทุกตอนได้รับการดลใจจากพระเจ้าและเป็นประโยชน์ในการสอน การตักเตือนว่ากล่าว การปรับปรุงแก้ไขคนให้ดี และการอบรมในทางธรรม” (พระธรรม 2 ทิโมธี 3:16)

 

บทความ : ก่อนที่พระคัมภีร์จะถูกเขียนและถูกรวบรวมเป็นเล่มนั้น พระเจ้าทรงเผยพระองค์เองแก่มนุษย์ในหลากหลายวิธี เช่น ผ่านทางการทรงสร้าง (สดุดี 19:1; โรม 1:20)  ผ่านผู้เผยพระวจนะ และผ่านทางนิมิต (ฮีบรู 1:1) และโดยการตรัสพระสุรเสียงจากเบื้องบน  แต่ ณ วันนี้พระเจ้าได้ตรัสกับมนุษย์ผ่านทางพระคัมภีร์ไบเบิลเท่านั้น ซึ่งเป็น “พระคำของพระเจ้า” (ยอห์น 1:18; ฮีบรู 1:2)

​

        พระคัมภีร์ได้ถูกแบ่งไว้เป็นพันธสัญญาเดิม (เป็นข้อมูลและคำสั่งสอนจากพระเจ้าก่อนการประสูติของพระเยซูคริสต์) และพันธสัญญาใหม่ (เป็นคำสั่งสอนของพระเจ้า เริ่มจากการประสูติของพระเยซูคริสต์จนถึงราว ปีค.ศ 90)  พระเยซูคริสต์ทรงเป็นผู้สถาปนา และทรงเป็นศิลามุมเอกของพระคัมภีร์ (1 เปโตร 2:6-8) พระคัมภีร์คือ “ความคิดของพระคริสต์” (1 โครินธ์ 2:16)

        ทุกสิ่งทุกอย่างที่พระเจ้าประสงค์ให้เรารู้จักเกี่ยวกับพระองค์ รวมถึงแผนการของพระองค์ที่พระองค์ทรงมีต่อเรา มีอยู่ในพระคัมภีร์ทั้งสิ้น  พระเจ้ามีแผนการพิเศษสำหรับน้อง และพระองค์ทรงเปิดเผยทุกอย่างผ่านทางพระคำของพระองค์

 

ต่อไปนี้เราจะศีกษาจากพระคัมภีร์ ในพระธรรมอพยพ 19:9-14 (อ่านว่า “บทที่ 19 ข้อที่ 9 ถึง ข้อที่ 14”)

​

        หลังจากที่ชาวยิว  คือ ชนชาติอิสราเอล เป็นทาสในประเทศอียิปต์อยู่ 400 ปี (ประมาณ ปี 1841 ถึง ปี 1441 ก่อนคริสตกาล) พระเจ้าทรงช่วยพวกเขาให้เป็นอิสระ โดยให้โมเสสนำชาวยิวออกจากอียิปต์ หลังจากอพยพจากอียิปต์ได้ 3 เดือน ชาวยิวก็เดินมาถึงถิ่นทุรกันดารซีนาย พวกเขาตั้งเต้นท์อยู่ใกล้ภูเขาใหญ่ชื่อว่าซีนาย  พระเจ้าบอกโมเสส ผู้นำชาวยิว ให้เรียกประชุมคนของเขาในที่ที่สามารถมองเห็นภูเขาซีนายได้ พระเจ้าสั่งโมเสสให้เตือนชาวยิวไม่ให้ขึ้นไปบนภูเขาของพระเจ้า ไม่เช่นนั้นพวกเขาต้องตาย

         พระเจ้าบอกอีกด้วยว่า ให้ประชาชนชำระร่างกาย และเสื้อผ้าของพวกเขาให้สะอาด เพราะพระองค์จะตรัสกับพวกเขาด้วยเสียงของพระองค์ในวันที่ 3

​

“อยู่มาพอถึงรุ่งเช้าวันที่สาม ก็บังเกิดฟ้าร้องฟ้าแลบ มีเมฆอันหนาทึบปกคลุมภูเขานั้นไว้” (อพยพ 19:16ก)

 
        ในขณะที่ประชาชนเห็นฟ้าแลบ และได้ยินเสียงฟ้าร้อง ก็มีเสียงแตรดังสนั่นหวั่นไหว ทุกคนก็พากันกลัวจนตัวสั่น แล้วพระเจ้าก็เสด็จลงมาจากสวรรค์ถึงยอดภูเขาซีนาย แต่ประชาชนไม่สามารถมองเห็นพระองค์ พวกเขาเห็นเพียงลูกไฟใหญ่ และควันปกคลุมภูเขาไว้ ภูเขาก็สั่นสะเทือน เสียงแตรยังคงดังต่อไป ดังขึ้นและดังขึ้น ในทันใดนั้น พระเจ้าตรัสเป็นเสียงฟ้าร้อง (โยบ 37:5, 40:9)  จากยอดภูเขานั้น ผู้คนพากันตกใจและตัวสั่น พวกเขาทั้งหมดถอยห่างออกมาจากภูเขา แล้วบอกโมเสสว่า

 

“ท่านจงนำความมาเล่าเถิด พวกข้าพเจ้าจะฟัง แต่อย่าให้พระเจ้าตรัสกับพวกข้าพเจ้าเลย เกรงว่าพวกข้าพเจ้าจะตาย” โมเสสจึงกล่าวแก่พลไพร่ว่า "อย่ากลัวเลย เพราะว่าพระเจ้าเสด็จมาเพื่อลองใจท่านทั้งหลาย เพื่อพวกท่านจะได้ยำเกรงพระองค์ และจะได้ไม่ทำบาป” (อพยพ 20:19ข-20)

 

        ชาวยิวถอยหลังออกมาและมองดูโมเสสซึ่งกำลังขึ้นภูเขาไปหาพระเจ้า พระองค์ได้ประทานแผ่นศิลาสองแผ่น เป็นแผ่นศิลาจารึกด้วยนิ้วพระหัตถ์ของพระเจ้า (อพยพ 31:18-32:6) แล้วพระเจ้าทรงตรัสสั่งโมเสสถึงสิ่งที่ต้องบันทึกเกี่ยวกับพระองค์และแผนการที่พระองค์ทรงมีต่ออิสราเอล สิ่งที่โมเสสได้บันทึกไว้กลายเป็นส่วนหนึ่งของพระคัมภีร์

        พระเจ้าต้องการให้เรารู้มากกว่าที่โมเสสบันทึกไว้ พระองค์จึงทรงเลือกผู้เชื่อคนอื่นๆ เช่น กษัตริย์ดาวิดและราชทายาทของพระองค์ ชื่อซาโลมอน มีเปโตร ซึ่งเป็นชาวประมง และลูกา ซึ่งเป็นหมอ ในที่สุดพระเจ้าใช้ผู้ชายประมาณ 40 คน ให้เขียนหนังสือ 66 เล่มซึ่งถูกรวบรวมเป็นพระคัมภีร์ ไบเบิล พระเจ้าพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงบันดาลใจทุกคนให้เขียนคำสั่งสอนของพระองค์ตามที่พระองค์ทรงดลใจพวกเขา

        พันธสัญญาเดิม (พระคัมภีร์เดิม ประกอบด้วย 39 เล่ม) เป็นส่วนแรกของพระคัมภีร์ซึ่งถูกบันทึกไว้ก่อนพระเยซูคริสต์จะประสูติ  หนังสือเล่มแรกถูกเขียนขึ้นเมื่อเกือบ 4000ปีที่แล้ว! พันธสัญญาใหม่ (พระคัมภีร์ใหม่ ประกอบด้วยอีก 27 เล่ม) เป็นตอนที่สองของพระคัมภีร์ซึ่งเริ่มด้วยการประสูติของพระเยซูคริสต์  วันนี้ มีเพียงพระคัมภีร์เท่านั้นที่จะบอกน้องถึงสิ่งที่พระเจ้าปรารถนาให้น้องได้รู้เกี่ยวกับพระองค์ วิธีการที่เราจะเข้าสวรรค์ และแผนการที่พระองค์มีต่อชีวิตของน้องด้วย

        พระเจ้ายังทรงบอกเราว่าเราควรจะทำอย่างไรให้เป็นที่พอพระทัยพระองค์  รวมถึงบ้านใหม่ของเราในสวรรค์ว่ามันวิเศษแค่ไหน และกายนิรันดร์ที่พระองค์จะทรงประทานแก่เราเมื่อเราจากโลกนี้ไป  พระองค์ยังบอกเราถึงเรื่องของทูตสวรรค์ รวมถึงซาตาน และทูตสวรรค์ฝ่ายมัน  พระเจ้าบอกเราถึงเรื่องที่น่าตื่นเต้น  เช่น เรื่องจริงเกี่ยวกับสงครามฝ่ายวิญญาณ และวีรบุรุษในพระคัมภีร์ พระองค์ทรงบอกเราให้รู้จักพระลักษณะของพระองค์ และทุกอย่างที่พระองค์ได้ทรงกระทำเพื่อเรา

        ไม่ว่าจะพูดถึงปัจจุบัน หรือในสมัยของโมเสส   พระวจนะ(พระคำ)ของพระเจ้าเป็นจริงเสมอและตลอดไปเป็นนิตย์ พระเจ้าจะสอนน้องผ่านการเรียนหลักคำสอนพระคัมภีร์  ไม่มีทางอื่นที่น้องจะรู้จักความจริงได้นอกจากทางพระคำของพระเจ้าผู้ทรงสร้างสวรรค์และทุกสิ่งทั้งปวง และผู้ทรงดำรงอยู่สูงสุดเป็นนิจนิรันดร์

 

“เพราะพระผู้เป็นเจ้า [พระเจ้า] ประเสริฐ ความเมตตาของพระองค์ดำรงเป็นนิตย์ และความจริงของพระองค์ดำรงอยู่ทุกชั่วอายุ” (สดุดี 100:5)

 

“เพราะว่าพระวจนะของพระเจ้านั้นมีชีวิต และทรงพลานุภาพอยู่เสมอ คมยิ่งกว่าดาบสองคมใดๆ แทงทะลุกระทั่งจิตใจและวิญญาณออกจากกันได้ และข้อกระดูกและไขในกระดูก และเป็นผู้วินิจฉัยความคิดและความมุ่งหมายของใจ”  (ฮีบรู 4:12)

 

การประยุกต์หลักคำสอนพระคัมภีร์

 

1. การสอนเกี่ยวกับพระเยซูคริสต์เป็นพระคำของพระเจ้าที่สำคัญที่สุดในพระคัมภีร์ คือ การที่พระเยซูคริสต์ผู้ซึ่งเป็นพระบุตรของพระเจ้าได้ช่วยเราให้พ้นจากบาปและจากการพิพากษาลงโทษในบึงไฟนรก

 

 “แต่การที่ได้จดเหตุการณ์เหล่านี้ไว้ก็เพื่อท่านทั้งหลายจะได้เชื่อว่า พระเยซูทรงเป็นพระคริสต์พระบุตรของพระเจ้า” (ยอห์น 20:31ก)

 

และเราจะได้รับอะไรหลังจากที่เราได้เชื่อแล้ว?  นั่นก็คือชีวิตนิรันดร์!  เราจะได้อยู่กับพระเจ้าบนสวรรค์ตลอดไปเป็นนิตย์!

 

2. พระเจ้าทรงเตรียมหลักคำสอนพระคัมภีร์ให้น้อง เพราะพระองค์อยากให้น้องได้รู้จักพระองค์ ถ้าน้องไม่เรียนพระคัมภีร์ น้องจะไม่รู้จักพระเจ้า จะไม่รู้แผนการชีวิตที่พระเจ้าทรงมีต่อน้อง และน้องจะไม่สามารถรู้จักความสุขที่พระเจ้าทรงเตรียมไว้ให้น้องในเวลาที่ยังอยู่บนโลกนี้

​

​

บทที่ 2

การกำเนิดของบาปประการแรก

 

หัวข้อเรื่อง :  ต้นกำเนิดของบาป

 

คำศัพท์ที่เกี่ยวข้อง : ทูตสวรรค์ ความเย่อหยิ่ง สวรรค์ สรรเสริญ ลูซิเฟอร์ / ซาตาน บาป เสรีภาพในการตัดสินใจ (volition)

 

ข้อพระคัมภีร์ : “เพราะพระผู้เป็นเจ้าทรงรักความยุติธรรม พระองค์จะไม่ทอดทิ้งวิสุทธิชนของพระองค์ จะทรงสงวนคนเหล่านั้นไว้เป็นนิตย์” (สดุดี 37:28)

 

บทความ :  เด็กๆ มักจะถามคำถามมากมาย เช่น ฉันมาจากไหน? ใครสร้างดวงดาว? ใครสร้างพระเจ้า? ทำไมเราไม่สามารถมองเห็นพระเจ้าได้?  พระเจ้าชอบให้เราถามคำถาม เพราะว่าพระองค์ทรงมีคำตอบสำหรับทุกคำถาม คำตอบของพระองค์ถูกบันทึกไว้ในพระคัมภีร์ ซึ่งเป็น “ความคิดของพระคริสต์” (1 โครินธ์ 2:16) และถูกเรียกว่า “พระคำของพระเจ้า” (ฮีบรู 4:12) เราได้เรียนรู้ผ่านการถามคำถาม และ เป็นสิ่งที่แน่นอนว่า พระเจ้าต้องการให้เรารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับพระองค์  ซึ่งพระองค์ได้บันทึกไว้ในพระคัมภีร์

        น้องบางคนอาจจะมีคำถามว่า บาปคืออะไร? บาปคือ การพูดว่า “ไม่!” กับพระเจ้า เป็นการที่เราเลือกที่จะกระทำในสิ่งที่พระเจ้าไม่ชอบ หรือการไม่ยอมทำในสิ่งที่พระเจ้าอยากให้เราทำ  ถึงแม้ว่าเราอาจเลือกทำสิ่งผิดโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นความผิดบาป  แต่นั่นก็ยังเป็นบาป  ไม่ว่าเป็นสิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราพูด หรือสิ่งที่เราทำ ถ้าสิ่งนั้นๆเป็นสิ่งที่พระเจ้าไม่ชอบ นั่นก็เป็นบาป

        และน้องอาจจะมีคำถามว่า  ความบาปมาจากไหน? พระเจ้าสร้างความบาปด้วยหรือ?  เปล่าเลย! พระเจ้าไม่ได้สร้างความบาป ตรงกันข้าม พระเจ้าสร้างสวรรค์ที่สวยงามและสมบูรณ์แบบ และแผ่นดินโลกที่สวยงามและสมบูรณ์แบบ โดยปราศจากบาปทั้งสิ้น

        พระเจ้าทรงบอกเราไว้ในพระคัมภีร์ว่า  นาน.... นานมาแล้ว ก่อนที่พระเจ้าจะทรงสร้างมนุษย์คนแรก พระองค์ทรงสร้างทูตสวรรค์ (โคโลสี 1:16) ทูตสวรรค์มีหน้าที่รับใช้พระเจ้าและสรรเสริญพระองค์ พระเจ้าทรงสร้างทูตสวรรค์เป็นพันๆ (วิวรณ์ 5:11;  ดาเนียล 7:10)  และพวกเขาได้อยู่กับพระเจ้าในสวรรค์ ซึ่งเป็นที่ที่วิเศษที่สุด มีทูตสวรรค์ที่สง่างามและฉลาดที่สุดตนหนึ่งชื่อว่า ลูซิเฟอร์ ชื่อนี้มีความหมายว่า “สว่างไสว, เป็นประกาย” เพราะว่าพระเจ้าทรงประดับประดาเขาด้วยอัญมนี ทำให้ชุดของเขาสวยงามส่องแสงเป็นประกายดังสีรุ้ง ลูซิเฟอร์สวมใส่เพชร ทับทิม มรกต และทองคำ (เอเสเคียล 28:12–13) และเมื่อเขาพูด เสียงพูดของเขาไพเราะมาก พระเจ้าทรงประทานตำแหน่งที่สูงสุดเหนือเหล่าทูตสวรรค์ทั้งปวงให้แก่ลูซิเฟอร์ ให้เขาเป็นผู้อารักขาพระที่นั่งของพระเจ้า

        ใบหน้าที่สวยงาม เสียงอันไพเราะ และอัญมณีที่สุกใสของลูซิเฟอร์นั้นมาจากไหน? ลูซิเฟอร์มีทุกอย่าง คือ มีชีวิต  มีสติปัญญา  มีตำแหน่งอารักขาพระที่นั่งส่วนพระองค์ของพระเจ้า  และทั้งหมดนี้พระเจ้าทรงเป็นผู้ประทานให้เขาทั้งสิ้น

         พระเจ้าทรงให้เสรีภาพในการตัดสินใจแก่ลูซิเฟอร์และทูตสวรรค์อื่นๆ พระเจ้ายังทรงให้เสรีภาพในการตัดสินใจแก่เราด้วยเช่นกัน ความคิดเสรีในการตัดสินใจ (volition) เป็นองค์ประกอบหนึ่งของจิตใจ เป็นสิ่งซึ่งแต่ละคนต้องใช้ในการกระทำการตัดสินใจ  ทุกๆทางที่เราได้เลือกนั้นมาจากการตัดสินใจของเรา  เราได้เลือกเอง  เช่น ฉันจะกินรสวานิลลาหรือรสช็อคโกแลต? ฉันชอบสีแดงหรือสีฟ้า?  ฉันจะตอบว่าใช่หรือไม่ใช่? ฉันจะทำถูกหรือจะทำผิด?

       ขณะที่ลูซิเฟอร์ยืนอยู่ข้างพระที่นั่งของพระเจ้า เขาเห็นว่าพระเจ้าทรงเลิศประเสริฐอย่างยิ่ง เขาเชื่อฟังและรับใช้พระเจ้ามานาน แต่แล้วลูซิเฟอร์ก็เริ่มมีความคิดเปลี่ยนไป แทนที่จะเต็มเปี่ยมไปด้วยการขอบพระคุณในสิ่งที่พระเจ้าทรงประทานให้  ลูซิเฟอร์กลับอิจฉาในอำนาจและความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าลูซิเฟอร์กลับเย่อหยิ่งในความงดงามและความฉลาดหลักแหลมของตน เขาเริ่มไม่มีความสุขกับการเชื่อฟังและการรับใช้พระเจ้า  ลูซิเฟอร์คิดว่าเขาสามารถปกครองสวรรค์ได้เหมือนพระเจ้า เขาต้องการอำนาจ  พระสิริ  ความยำเกรง  การนมัสการ และการสรรเสริญทั้งหมดของพระเจ้า ลูซิเฟอร์ต้องการเป็นเหมือนพระเจ้า ในพระคัมภีร์ พระเจ้าได้บอกเราถึงความคิดของลูซิเฟอร์ :

 

เจ้ารำพึงในใจของเจ้าว่า

"ข้าจะขึ้นไปยังฟ้าสวรรค์  

เหนือดวงดาว [ทูตสวรรค์] ทั้งหลายของพระเจ้า

ข้าจะตั้งพระที่นั่งของข้า ณ ที่สูงนั้น

ข้าจะนั่งบนขุนเขาชุมนุมสถาน ณ ที่อุดรไกล

ข้าจะขึ้นไปเหนือความสูงของเมฆ

ข้าจะกระทำตัวของข้าเหมือนองค์ผู้สูงสุด"

(อิสยาห์ 14:13–14)